tamamen kisisel günlük

Blogumu ödüllendirmiş uzun zaman önce, sağolsun Mineciğim ve Hülya Hn. Böylece Hülya hn.ın varlığından da haberdar olmuş oldum! Güle güle büyütün kızınızı...Çok teşekkür ederim. Çoğu bloğa gitti bu ödül dalga dalga. Sona kaldığım için kimseleri ebelemesem daha iyi olur bence... Bütün kuralları yerine getirdim. Birilerini seçmek hariç.Takip ettiğim bütün bloggerlar smart,seçemedim o yüzden...Herkesi ödüllendireyim buradan sanal sanal :) Ama hatırlanmak güzel gerçekten!
İki kişi daha mimlemişti beni...Bugün bahsedeceklerimi sona bırakıp biriktirdiğim mimleri yazayım...Kirazcığımın kuzusu bir aylık oldu, beni mimlediğinde hamileydi daha :) Yine de cevap yazacağım, sondan başa gidiyorum :)
Sevgili Yeliz yazmamı istemiş.Bu mimi hazırlayan sanırım bir öğretmen...Öyle geldi ya da bana.Çünkü bizim öğrencilerimizi tanımakta kullandığımız envanterlere çok benziyor.Başlayalım bakalım...

Cümleleri tamamlayın lütfen:
1. Çocukken ............... kaçırdım.
2. Çocukken ............... yoksundum.
3. Çocukken ............... yaralanmış olabilirim.
4. Çocukken ............... olmayı hayal ederdim.
5. Çocukken ............... isterdim.
6. Evimizde asla yeterli .......... olmadı.
7. Çocukken daha fazla ........... ihtiyaç duyardım.
8. Bir daha asla .......... göremeyeceğim için üzgünüm.
9. Yıllar boyunca ......... merak ettim.
10. ............. kaybımdan dolayı hep kendimi suçladım

1. Çocukken çocuk gibi çocuk olmayı kaçırdım. Geriye dönüp baktığımda, hep yetişkin gibi, hep yaşından olgun bir çocuk duruyor.Bunda yaradılışla birlikte belki annemin benimle ilişkisinin payı vardır, belki benden 3 yaş küçük erkek kardeşimin olmasının. Bilmiyorum...
2. Çocukken neden yoksundum bilmiyorum. Bu zor bir soru. Evdeki huzurdan yoksundum evet...Bir de babamdan yoksunduk galiba.Hep dışarıdaydı çünkü...Belki biraz da iyi olmuştur böylesi...
3. Çocukken babamın evde terör estirmesinden, bağırıp çağırmasından yaralanmışımdır.O'na yakın herkes O'nun çok sinirli olmasından zarar görmüştür zaten...
4. Çocukken spiker olmayı hayal ederdim. İlkokuldan beri hem de...Sonra radyocu olmak istedim, dublaj yapmak istedim.Çizgi filmdeki kırmızı balığı bile seslendirsem yetecekti yani...Sonra bir ara askeri lisede okumak istedim.Bu istek yüzünden lisede önce fen bölümünü seçtim.(Gata fen bölümünden alıyordu yalnıca) Baktım olacak gibi değil Türkçe-Matematiğe geçtim.Lise 2 de okulumuzun 8 kişilik sosyal sınıfına geçmek isteyince yok dediler Genel Kültür mezunu olursun.Aslında hiçbir şeye de engel değilmiş ama .Ama ne olur ne olmaz dediler, kaldım.Sınava da yabancı dil den girdim :) :) Böylece türev,integral,analitik geometriyle boğuşmuş, Dilaşub'la Mahpeyker'i hatmetmiş bir insan olarak filolojideydim! Yani böyle süper-düper kararsız bir insan görülmemiştir!
Bu kararsız kazımlığa en güzel örnek hiç unutmam, hazırlıkta galiba, bir teneffüste, kantinin önünde vişne suyu mu içsem, kayısı mı yoksa kola mı diye düşünürken, teneffüs bitmişti ve hiçbirşey içemeden sınıfa çıkmıştım...
5. Çocukken kardeşimle çok iyi geçinebilmeyi isterdim.Bundan başka, çok küçükken hasta olduğumda sorarlarmış, 'Ne istersin?' O zamanlar antep fıstığı istermişim... :) Lunaparka gitmeyi çok isterdik kardeşimle, ve söyleyemez nunapaaarka gideliim derdik hatırlıyorum. Bisikletimin olmasını çok istemiştim. Denize gitmeyi çok isterdik kardeşimle ve sudan çıkmazdık...Biraz daha büyükken 10lu yaşlarda kocamaan bir evim, bahçem, büyük bir kitaplığım -duvarlar boyu - en kalitelisinden bir müzik sistemim ve istediğim her CD'nin içinde olduğu harika bir koleksiyona sahip olmak istediğimi hatırlıyorum.
6. Evimizde asla yeterli ......... olmadı. Bilmiyorum bunun cevabını.Eksik çok şey olmuştur ama biz anlamazdık...Genel olarak (babama rağmen ve O'nunla birlikte de) mutluyduk...
7.Çocukken daha fazla arkadaşa ihtiyaç duyardım. Çünkü yaşadığımız yerde yaşıtım hiç yoktu, dışarı çıkamıyordum ve çok sıkılıyordum.(4-6 yaşlar) Benden büyük kuzenlerim gelip beni dışarı çıkardığında ya da Dr.a gitmek gibi zorunluluk hallerinde gezmeye gidiyorum diye çok sevinirdim.Bir de eve gelen misafirler gitmesinler diye anahtarları saklarmışım.
8. Bir daha asla anneannemi göremeyeceğim için üzgünüm!(Biz hep 'anane' derdik.Mekanı cennet olsun...)
9.Yıllar boyunca büyüyünce ne olacağımı,nasıl bir hayatım olacağını merak ettim.
10. Maymun iştahlılığımdan, zamanı iyi kullanamamamdan, kararsızlığımdan dolayı hep kendimi suçladım...

Evet, bitti ama yazmak çok zormuş...