Salı sallanır, Çarşamba çarşafa dolanır

Kanguru hakkında fikir beyan eden herkese teşekkürler! Bizim kız çok seviyor kucakta, yüzü dışarı dönük durmayı. Hem etrafı seyretmeyi seviyor hem yer çekiminin de yardımıyla bazı ihtiyaçlarını daha kolay hallediyor. Böyle olunca, evde kullanırız handsfree olur ;) kısa mesafelerde de hava alsın diye yürüyüş yaparken kullanırız diye düşündük. Slinglere bakıyordum önce L.'e de gösterdim. Yalnız L. hiç hazzetmedi slingden. Ben kullanmam onu dedi görür görmez. Çok renkli,desenli birşeydi gösterdiğim, ama sana lacivert, ya da siyah alırız yine de olmaz mı dedim...Hayır!

Gelen yorumlardan sonra dışarı çıktığımızda hemen bir deneme yaptık bile...

Salı günü bir iş görüşmem vardı öğleden sonra. L.cm de sağolsun ayarladı kendisini, beni bırakıp Duru'yla evlerine gittiler. L.'in annesi Duru'yu yüzü koyun yatırmış. 3-4 saat uyumuş öyle, çok da huzurlu görünüyormuş. Bize Dr. hastaneden çıkmadan sadece yana yatsın, bir sağa bir sola dönüşümlü yatırın demişti. Biz de hep öyle yaptık. Bizim üstümüzde uyumalarını saymazsak hiç yatırmadık yüzü koyun. Eve dönünce araştırma yaptım. Özellikle ilk aylar sakıncalıymış şu ani bebek ölümü sendromu yüzünden. Daha tam boynu kaldırıp kafayı rahatça taşıyamadığından ve sağa sola istediği gibi çeviremediğinden tehlikeli olabilir. Gündüz uykularında yanımda yatırıyorum iki gündür, yüzü koyun yatırdım, nasılsa yanındayım...

Şimdi bu yazacaklarım umarım yanlış anlaşılmaz.Kızımı benden çok kimse sevemez belki, ve her an O'na sahip olduğum için şükür ediyorum ama...ama dün beni resmen de- lirt -tiii...Sinir oldum.Sabah uyanmamızda sorun yoktu. Öğlene doğru O uyudu ben de uyudum. Ne olduysa oldu bir daha ne yaptımsa kar etmedi. Susmadı, durmadı. Mızmızdı,huysuzdu,mutsuzdu. Altını değiştirdim, gaz çıkardım, kucağımda dolaştım...Sürekli esnedi, sadece emerken sustu (mecburen :) tabii) emdikten sonra tam uykuya dalacak gibi oluyor, yatırıyorum, 'Ooh be' dememe kalmadan basıyor yine çığlığı...Bu arada eskiden çığlık nedir bilmezdik. Bunlar yeni sesler :) Uzatmayayım akşam olsun, L. gelsin diye sabrettim. Tam O kapıdan girdi, bizimki büyük bir gürültüyle kaka yaptı. Hemen değiştirdim altını tabii meğer derdi oymuş. Anlayamadım :) Düşününce hatırladım gün içinde alt değiştirirken yapmadığını o saate kadar. L. de şaşkın gözlerle baktı tabii çünkü babaya bir gülücükler bir cilveler...Yahu bana mıydı garezin be kızım! Mahvoldum bütün gün :) Yalnız o günün gecesi hiç uyanmadı, nasıl uykusuz kaldıysa artık siz hesap edin...

Benim geçen hafta kendi doktoruma kontrole gitmem gerekiyordu, ihmal ettim. Bugün de Duru'yla çıkamadığımdan gidemedim. (Arabası bizim arabanın bagajında kaldı, arabayı da L. aldı.) Yarın gideceğim bakalım ne diyecek. Sonraki hafta da zaten Duru'nun 2. ay kontrolü ve aşılar için gideceğiz. Bugünlerde iyice büyüdüğünü farkediyoruz. Eskiden refleks olarak uykusunda ya da emerken gülerdi. Geçen haftadan beri artık bize gülümsüyor. Bu tarifsiz bir mutluluk, gerçekten...Sen hep gül, biz de sana bakıp mutlu olalım...