Sseeess Sssees

Yazmadım. Yazmak istemedim bir süre. O sürede zaten hiçbirşey yapmak istemiyordum. İki belki üç hafta sürdü bu ruh halim. Kısaca depresyon teşhisi koyabilirim kendi kendime...İsteksizlik; yaşama karşı, herşeye karşı. Keyifsizlik. Hayatında hep varolan sorunların sana daha kocaman, daha aşılamaz görülmesi hali. Gelecekten umutsuzluk. İnsanlardan uzaklaşma isteği. Açmadım çoğu zaman bilgisayarımı da o günlerde, canım istemedi.

Sonradan düşününce farkettim ki genelde neşeliyken yazıyorum ben. Canım sıkkınken hiç içimden gelmiyor; şikayet etmeyi, söylenmeyi sevmem, yazarken de bu böyle...Aslında olağanüstü bir mutluluk sebebine de gerek yok, ama yine de 'bardak dolu' diyebildiğim anlar yazıyorum. (Hayat, hatırlarsan yazılarında daha bir enerji var aslında daha sakinsin gibi birşeyler söylemiştin ya, bak bu yüzden...)

Bir arkadaşım kendi blogunda bir yazı yazmış. Sitem etmiş birilerine verip veriştirmiş...Ben de biraz yazdıklarımı sorguladım, biraz dışarıdan bakmaya çalıştım.Ne kadar gerçeğiz, ne kadar sanal? Samimiyet? Bunları sorguladım...

Blog, blogger, blogspot...Ne zamandır var bu kavramlar...Uzun zamandır...5-6 yıldır. O zamanlarda bir blogum vardı, blogları okuyordum ama daha çok okuyordum, yazmak çok güçlü bir istek değildi bende...

Hamilelikte insan bir daha böyle hisseder miyim, bunları kaydetmek lazım gibi bir düşünceye sahip oluyor. O zamanı dondurmak, saklamak istiyorsun. Müthiş bir heyecan, bekleyiş, çok acayip bir süreç. Bir yandan da kafan hep çok karışık. O testler, bu testler...Yazdıkça, okudukça, paylaştıkça çoğalıyorsun; okudukların, seni okuyanlar deneyimler aynı - benzer olunca daha çok keyif veriyor bütün bu paylaşım...Anlam kazanıyor. Tanımıyorsun etmiyorsun ama ne kadar samimi o ilişki, ne kadar sıcak, ne kadar gerçek...Hayret ediyorsun.

Uzun lafın kısası, bu kadar uzun zamandır yazmadım; önce çok mutsuz günler geçiriyordum zaten içimden hiçbir şey yapmak gelmiyordu, canım çok sıkkındı. Sonra koskoca şehr-i İstanbul'u seller götürdü, blogspota bir haller oldu, tünellerden girip uğraşmadım. Sonra yazayım dedim, yazana kadar güncelliğini yitirdi sanki yazacaklarım; beğenmedim.Bu kadar ara verince paslanmışım fena halde...
Yazmadığımda merak edip soran herkese gerçekten teşekkürler!
Her ne kadar bu blogu ben yazsam da, düzenli okuyanlardan pek çoğunun Duru için takip ettiklerini çok iyi biliyorum. O yüzden son zamanlarda çektiğim fotoğraflardan bir kolaj ekliyorum.